فهمیدم که اصلا روانشناس خوبی نخواهم شد بس که ساده هستم و همه رو ساده میبینم مثل خودم و این برای زندگی اجتماعی خیلی بد است،بازی مافیا یه جورایی بازی ریا و بازی هر روزه ماست در اجتماع که متاسفانه برای کسانی که همیشه "رو" بازی میکنند همیشه بدترین تقدیر ها رقم خواهد خورد
از جمله دیشب که نتوانستم نه در نقش مافیا کاری کنم و نه غیر آن
چند وقتی است نمیدانم چند درصد دوستی را برای منافع کوچک و بزرگی است که از من میبرند نسبت به خیی ها بدبین شده ام و پیش فرض به دیده انکار به یاری یاران مینگرم و این هم خب دردی است
در این حکومت آنقدر اوضاع خراب شده است که هرکس میخواهدمشکلش را حل کنند باید دسته جمعی استعفا بدهد یا شلوغش کند و به سرتاپای نظام تف کند و فحش بدهد تا حقوق خود را بگیرد والا حکومت به دادش نمیرسد این بود آرمان خمینی کبیر؟! این بود آرمان های صد ها هزار شهید انقلاب و جنگ؟!! اگر میخواستید این طور حکومت کنید بهتر نبود بگذارید شاه کار خودش را بکند و شما هم حوزه های علمیه را عملیه نمیکردید! شما که مجبورید برای حفظ این نظام با آرمان های الهی دست به دامان ابزار های طاغوتی شوید بهتر نیست کنار بکشید شما که برای حفظ این اقتصاد از هم پاشیده هم ناتوان هستید و باید دست به دامن ربای بانک ها شوید بهتر نیست برویدوننگ جنگ با خدا و رسولش را به جان نخرید
در حاشیه :
1)استعفای دسته جمعی 18 نماینده استان اصفهان برای حذف برخی پروژه ها و ردیف های آبی برای استان بحران زده اصفهان
2)اعتراضات جنجانی کارگران هفت تپه
کلا تجربه ضایع شدن توسط استاد اون هم توی کلاس مختلط با لحن تلخ استاد اصلا تجربه جذابی نیست که خداروشکر نمردم و تجربه اش کردم(!) راستش از ترم یک یه خانمی بود که اصولا خیییلی سوال میپرسید بعضا هم سوال هاش سوال های خوبی نبود خلاصه همواره راجع بهش بد فکر میکردم حتی یه مدت فکر میکردم داره خودنمایی میکنه! خلاصه زبانزد بود این خانم دیگه حتی امثال من که قصد کرده بودم هیچ خانمی رو نشناسم اولین مورد عهد شکنی م همین خانم بود بعضا هم بد ضایع میشد این خانم،که اونجا هم واقعا احساس بدی داشتم از جو کلاس
سرتون رو درد نیارم این هفته سر یه کلاس که اتفاقا اون خانم هم بودن یه سوال پرسیدم که اتفاقا به نظر خودم خیلی لازم بود و سوال مهمی هم بود اما استاد با یه لحن خیییییلیی بدی جواب داد و اونجا بود که حس کردم حس این خانم رو
و سخت در عمق یه حدیثی فرورفتم که میگه:یا ایها الناس طوبی لمن شغله عیبه عن عیوب الناس
دل عالم هوایی و دل عاشق هوایی تر
یه دنیا کربلایی و حسین ها کربلایی تر
شکوه مردها پیداست ولی تو رزم پیداتر
علمدار ها همه زیبا اند ولی بی دست زیباتر
"مجنون اگر افسانه بود تو در مجنون شدی مجنون"
"قاسم صرافان"
گیلاس، خنک، عینهو یک تکه یخ. انگار گنج پیدا کرده باشیم توی این گرما. از راه نرسیده، می گوید می خواین از مهمونتون پذیرایی کنین ؟ می گویم چشمت به این کمپوتا افتاده ؟ اینا صاحاب دارن. نداشته باشن هم خودمون بلدیم چی کارشون کنیم. چند دقیقه می نشیند. تحویلش نمی گیریم، می رود. علی که می آید تو، عرق از سرو رویش می بارد. یک کمپوت می دهم دستش. می گویم یه نفر اومده بود، لاغر مردنی. کمپوت می خواست بهش ندادیم. خیلی پرو بود. می گوید همین که الآن از اینجا رفت بیرون ؟ یه دست هم نداشت ؟ می گویم آره ؛می گوید خاک! حاج حسین بود.
منبع: هفته نامه پرتو 2/12/1391 ص 8
یکی از سخت ترین قسمت های نهج البلاغه اونجاهایی است که امام درباره مرگ صحبت میکنند واقعا تن آدم میلرزه،و گاه مو بر تنم راست میشود
یکیش رو براتون مینویسم
علی علیه السلام در راه بازگشت از صفین به گور های خارج از شهر کوفه نگریست و فرمود:ای ساکنان سراهای ترسناک و محل های بی آب و گیاه و گور های تاریک ای در خاک خفتگان ای بی کسان ای تنهایان ای وحشت زدگان شما پیش از ما رفتید و ما در پی شما می آییم "اما الدور فقد سکنت و اما الازواج فقد نکحت و اما الاموال فقد قسمت" خانه هایتان را دیگران ساکن شدند و همسرانتان،همسران دیگران شدند و دارایی هایتان تقسیم شده است"هذا خبر ما عندنا فما خبر ما عندکم؟" این خبر آن چیزی بود که نزد ماست پس نزد شضما چه خبر است؟ آنگاه امام رو به یارانش کرد و فرمود که اگر اجازه سخن گفتن داشتند به شما میگفتند که بهترین توشه پارسایی است.
گاهی وقتا خدا بدجور دل آدم رو میشکنه امروز اتفاقات بدی افتاد برام!
شاید یکی از بهترین دوستام خییییلی بد زد تو ذوقم
یکی اصلا جواب سوالم رو نداد و مثل یابو راهش رو کشید و رفت
یکی هم ...
وقتایی که دلم میگیره به خدا نزدیک تر میشم
احساس میکنم قلب تهی شده ای دارم که میتونه خونه تنها موجود جهان باشه
راستش خیلی دوست دارم دلم بشکنه
شاید یک مرضی از امراض روانشناختی باشه نمیدونم
ولی هرچیزی که هست من رو از قید دنیا و اهلش رها میکنه
حالا که به اینجا رسیدم یه روایت خیلی زیبا نقل میکنم از علی،زیباترین نقاشی خدا،یابن آدم اذا رایت ربک سبحانه یتابع علیک نعمه و انت تعصیه فاحذره(نهج البلاغه/حکمت25)به تعبیر من یعنی آهای سیب زمینی! اگر گناه میکنی و اب از اب تکون نمیخوره بترس! که خدا به حال خودت رها ات کرده.و به نظر من سخت ترین عذاب خدا نه سیخ داغه! که سخت ترین عذاب خدا از دست دادن خداست!
