متن زیر قسمتی از خطبه صد و هفتاد و ششم نهج البلاغه است
که این خطبه در اوایل خلافت امام و در سال 35 هجری ایراد شد
1- ضرورت اطاعت از دستورات الهى
مردم از آنچه خداوند بیان داشته بهره گیرید، و از پند و اندرزهاى خدا پند پذیرید، و نصیحت هاى او را قبول کنید، زیرا خداوند با دلیلهاى روشن، راه عذر را به روى شما بسته، و حجّت را بر شما تمام کرده است. و اعمالى که دوست دارد بیان فرموده، و از آنچه کراهت دارد معرّفى کرد، تا از خوبى ها پیروى و از بدى هاى دورى گزینید، همانا رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم همواره مى فرمود: «گرداگرد بهشت را دشوارى ها (مکاره) و گرداگرد آتش جهنّم را هوسها و شهوات گرفته است» آگاه باشید چیزى از طاعت خدا نیست جز آن که با کراهت انجام مى گیرد، و چیزى از معصیت خدا نیست جز اینکه با میل و رغبت عمل مى شود. پس رحمت خداوند بر کسى که شهوات خود را مغلوب و هواى نفس را سرکوب کند، زیرا کار مشکل، باز داشتن نفس از شهوت بوده که پیوسته خواهان نافرمانى و معصیت است. بندگان خدا بدانید که انسان با ایمان، شب را به روز، و روز را به شب نمى رساند جز آن که نفس خویش را متّهم مى داند، همواره نفس را سرزنش مى کند، و گناه کارش مى شمارد. پس در دنیا چونان پیشینیان صالح خود باشید، که در پیش روى شما در گذشتند و همانند مسافران، خیمه خویش را از جا در آوردند و به راه خود رفتند.
2 -ویژگى هاى قرآن
آگاه باشید همانا این قرآن پند دهنده اى است که نمى فریبد، و هدایت کننده اى است که گمراه نمى سازد، و سخنگویى است که هرگز دروغ نمى گوید. کسى با قرآن همنشین نشد مگر آن که بر او افزود یا از او کاست، در هدایت او افزود و از کور دلى و گمراهى اش کاست. آگاه باشید کسى با داشتن قرآن، نیازى ندارد و بدون قرآن بى نیاز نخواهد بود. پس درمان خود را از قرآن بخواهید، و در سختى ها از قرآن یارى بطلبید، که در قرآن درمان بزرگترین بیمارى ها یعنى کفر و نفاق و سرکشى و گمراهى است، پس به وسیله قرآن خواسته هاى خود را از خدا بخواهید، و با دوستى قرآن به خدا روى آورید، و به وسیله قرآن از خلق خدا چیزى نخواهید، زیرا وسیله اى براى تقرّب بندگان به خدا، بهتر از قرآن وجود ندارد.
آگاه باشید، که شفاعت قرآن پذیرفته، و سخنش تصدیق مى گردد، آن کس که در قیامت، قرآن شفاعتش کند بخشوده مى شود، و آن کس که قرآن از او شکایت کند محکوم است، در روز قیامت ندا دهندهاى بانگ مى زند که: «آگاه باشید امروز هر کس گرفتار بذرى است که کاشته و عملى است که انجام داده، جز اعمال منطبق با قرآن» پس شما در شمار عمل کنندگان به قرآن باشید، از قرآن پیروى کنید، با قرآن خدا را بشناسید، و خویشتن را با قرآن اندرز دهید، و رأى و نظر خود را برابر قرآن متّهم کنید، و خواسته هاى خود را با قرآن نادرست بشمارید.
