وفا

چند هفته ی پیش بود که یکی از دوستان یک شعر قشنگ برام خوند بهش گفتم این شعر مال کی بوده؟

طوری برگشت که انگار جفت کلیه هاش رو طلب کردم 

گفت این تیتراژ "سریال وفا" بود نگو که ندیدی

منم که خیلی اهل سریال دیدن نیستم گفتم نه والا ندیدم

گفت سریال خیلی خوبی بود

بگذریم..

این هفته بود که تقریبا در 3 روز 11 قسمت سریال رو دیدم

سریال قشنگی بود البته نقد های بزرگی هم بهش بود ولی برای من که یه خورده "لبنان زدگی!" حاد دارم و یه خورده هم تم عاشقانه، در کل خوب بود؛راضی بودم ازش

 

پی نوشت:

-لبنان زدگی اسم یه کتاب هست از نشر آرما که "آقای شفیق" معرفی کردند

-این هم صوت تیتراژ سریال وفا با صدای محمد اصفهانی (شاعر تیتراژ هامان دکتر است!)->دانلود

اینجا دروازه غار است؛ آخر دنیا!

فقر

بازار بچه ها

زنان فاحشه

مردان معتاد

و کودکان که کلکسیون همه ی مشکلات اجتماعی هستند

همه ی مشکلات! 

اینجا نه در اوغانستان یا سوریه یا عراق جنگ زده است(!)

و نه در آمریکا یا اروپای لیبرال

اینجا:

ایران،

تهران،

،پایتخت کشوری که به نام علی متبرک است،

اگر چه در تهران حاکم،جمهوری اسلامی است اما اینجا فقر حاکم است

دیدن تصویر این منطقه اگر چه در فضای مجازی یا تلویزیون حکومتی سخت است

اما این منطقه در دامنه تهران از ارتفاعات لوکس نشین و کاخ نشین تهران،خیلی راحت قابل رویت است

همانجا که عده کثیری از مسئولین نظام اسلامی پنجره خانه خود را رو به جنوب میگشایند 

ان المحب لمن یحب مطیع

میدونم زمان شهادت امام صادق علیه السلام اما محبت امام که در دلها با گذر زمان کم نمیشه!

حقیقتش داشتم با خودم بحث میکردم

خیلی این کارو میکنم و متاسفانه اکثرا هیچکدوممون قانع نمیشیم:دی

یکی از طرفین بحث !! به شعری جالب از امام صادق اشاره کرد که خواستم اینجا بنویسیم

این شعر رو اول بار در کتاب جاذبه و دافعه علی از شهید مطهری خوندم اگر درست یادم باشه

می فرماید:

تعصی الاله و تظهر حبه

هذا لعمری فی الفعال بدیع

لو کان حبک صادقا لاطعته

ان المحب لمن یحب مطیع

ترجمه اش سادست ولی خب برای دوستانی که مثل من ادبیاتشون ضعیفه میگم ترجمه مال خودمه و ممکنه اشتباه باشه:

از فرمان خدا سرکشی میکنی و در این حال اظهار محبت به او میکنی

 به جانم قسم که این کار،بدعتی(عجیب) است

؛اگر محبتت راستگین بود اطاعتش میکردی

 چراکه عاشق همواره مطیع معشوق است

پی نوشت:

داستان خیلی از ماست که بی هیچ قید و شرطی گناه میکنیم حتی بعضا دلمون هم نمیسوزه اما چه کسی نمیدونه که این محبتی که دم ازش میزنیم دروغه

پی نوشت دو:

بالاخره امتحانات تموم شد(خوشحالم اما بی دلیل،مگه تموم شدن امتحانات هم خوشحالی داره وقتی تابستان سختی در پیش دارم برای کارآموزی LTE تو دانشکده و دو تا پروژه و از همه مهمتر:ندیدن...

به یاد شهدای تازه تفحص شده

زنده شو ای شهر دل مرده که باز

کـــــاروانی از شهیــــــــدان آمده

ذکر یا زهراست بر لب چشم انتظاران شما اینک

در خــــــزان شهر آمده گویا بهـــــاران شما اینک

ای شکسته استخوان ها السلام...

السلام ای قهرمان ها الســـــلام...

...

مداحی زیبای مژده یوسف کنعان

7تیر

چند روز دیگه سالروز شهادت شهید بهشتی ه و منم ارادت زیادی به ایشون دارم گفتم اگرچه بعد از این اتفاق اخیر که برام افتاده قلمم خشکیده و نمیتونم راجع به هرچیزی بنویسم ولی باید برای بهشتی استثنا قائل بشم

خیلی مدیون هستیم به بهشتی

گزافه نیست که بگم اگر بهشتی نبود انقلاب نبود

اگر بهشتی نبود این اقتدار نبود این استقلال سیاسی نبود

به قول آن کارگردان ترور بهشتی واقعا "ترور سرچشمه" بود

داشتم در بین عکس هایی که از بهشتی دارم میگشتم بلکه یکی را انتخاب کنم

از گذاشتن عکسش پشیمون شدم عکسش رو همه جا میتونید ببینید،اسمش رو همه جا میتونید بشنوید اما مهم چیز دیگریست

ولی یه جمله ازش به دلم نشست(دیروز تو یادداشت هام پیدا کردم):

"در اسلام،عالی ترین محک ایمان ،جهاد است"

خیلی بهش فکر کردم تحلیل من اینه که نمود ایمان در هرکس مبارزه است اگر کسی مبارزه میکنه برای چیزی یعنی بهش ایمان داره حالا در اسلام مبارزه باید "ان تقوموا لله..."باشه یعنی با هدف الهی خب این میشه جهاد 

شکواییه

اگر نمیخواهی به منَش بدهی
چرا هی رخش را به رخم میکشی؟

تنهایی علی(نیایشی از چمران)

ای خدای بزرگ،ای آن که علی را آفریدی

وبا آفرینش او خلقت خود را تمام کردی

من کمال تو را درعلـــــی می بینم و علی را شاهد وجود تو می شمرم

ممکن نیست که هر مخلوقی به این عظمت و کمال وجود داشته باشد و کمال مطلق که خداست انکار شود! 

آن چه مرا به علی نزدیک کرد،عشق و ایمان او و دریای غم و درد او بود.در کودکی از شجاعتش لذّت می بردم و او را حماسه تهوّر و جنگ و فداکاری می شمردم.روزگاری از علمش و سخنوریش و رهبریش و زهد و تقوایش محظوظ می شدم و او را ستاره درخشان عالم خلقت می دانستم!امّا امروز تنهایی علی مرا جذب کرده است،صدای ناله او را در دل شب میان نخلستان های فرات می شنوم،مردی عظیم که محبوب خداست از همه جا و همه کس گریخته و یکّه و تنها با خدای خود راز و نیاز می کند،اشک می ریزد تا در دریای غم و درد کمی آرامش بیابد،صیحه می زند تا از فشار سینۀ پر نور خود بکاهد!

ای خدای بزرگ،تو را شکر می کنم که علی را آفریدی تا در عشق و درد و تنهایی مظهری خدایی باشد و دردمندان دلسوخته در عالم تنهایی به او بیندیشند و از تصوّر چنین محبوبی خدایی آرامش بیابند.در آتش عشق،در طوفان درد،در کویر تنهایی،فقط علی است که می تواند دست بر قلب ما بگذارد و با ما همدردی کند.عشق ما را بفهمد،درد ما را لمس کند و تنهایی ما را بفهمد!

 

پی نوشت:

امت حال یتیمی دارد که پدر ندارد

در یمن سرزمین اویس ات

در ایران سرزمین سلمان ات

در عراق سرزمین مالک ات

در شامات سرزمین مقداد ات

در حجاز سرزمین مادری ات...

برخیز بی سرپرست شدن شیعیان خود را ببین که پس از تو خوار و تنها رها شده اند

تنهاترین سردار

نگون گردی ای آسمان!

که خصمی با آزادگان

پسندیدی بر مجتبی

تو بیداد اهریمنان

سلیمانی شد بی‌نگین

ز سرداران تنهاترین

غربت او از نقش نگینش پیداست که بسته بود:"حسبی الله"(خدا مرا کافی است)

و چه زیبا فرمود:

اعمل لدنیا کانک تعیش ابدا و اعمل لاخرتک کانک تموت غدا

و برای دنیا آنچنان عمل کن که گویی تا ابد زنده ای و برای آخرت آن‌سان که گویی فردا را نخواهی دید

محراب جمکران(شعری از رهبری)

دلم قرار ندارد از فغان ، بی تو

سپندوار  ز کف داده ام عنان ، بی تو

 

ز تلخ کامی دوران نشد دلم فارغ

ز جام عیش لبی تر نکرد جان ، بی تو

 

چون آسمان مه آلوده ام ز تنگدلی

پر است سینه ام از اندوه گران ، بی تو

 

نسیم صبح نمی آورد ترانۀ شوق

سر  بهار   ندارند   بلبلان   ،   بی تو

 

 

لب از حکایت شبهای تار می بندم

اگر امان دهدم چشم خونفشان ، بی تو

 

چو شمع کشته ندارم شراره ای به زبان

نمی زند سخنم آتشی به جان ، بی تو

 

از آن زمان که فروزان شدم ز پرتو عشق

چو ذرّه ام به تکاپوی جاودان ، بی تو

 

عقیق صبر به زیر زبان تشنه نهم

چو یادم آید از آن شکّرین دهان ، بی تو

 

گزارۀ غم دل را مگر کنم چو «امین»

جدا ز خلق به محراب جمکران ، بی تو

شاعر:سید علی حسینی خامنه‌ای

جدیدا دلم از حمهوری اسلامی گرفته اونقدر که حتی دلم از رهبرش هم گرفته ولی خب "گرمای محبت" با این دلگیری ها سرد نمیشه

یک سوال اعتقادی؟

ایا حسین بن علی علیه السلام برای فسق حاکم (یزید) سر و سرباز و سردار خود را فدا کرد؟

پس چرا امام سجاد و امام باقر دربرابر ظلم امویان سکوت کردند مگر نبود عبدالملک مروان که سوگند میخورد من شراب میخورم وهرکس مرا به تقوا دعوت کند او را گردن میزنم؟مگر نبود که هشام اموی کعبه را قرق میکرد و با کنیزکان خود روی سقف کعبه گناه میکرد؟

و مگر نبود مهدی عباسی که گاهی به زبان شعر میگفت:یعقوب وسخنان او را رها کن و با شراب گوارا دمساز باش(منظور یعقوب بن داود وزیر بافضیلت و خردمند عباسی است) پس چرا اهل بیت در این شرایط نکردند آن کاری که جد مظلومشان کرد؟مگر نبود که گناه یزید میگساری بود و میمون بازی؟ پس گناه یزید چه بود که گناه اینان نبود؟کی باید دست به شمشیر برد و کی سکوت کرد؟

کسی نظری داره؟

البته خودم در حد اقناع خودم جواب دارم ولی میخوام نظرات بقیه رو هم بدونم